Περί αναρχισμού και βίας

Υπάρχει μια τάση οι αναρχικοί να ταυτίζονται με τη βία, ή να θεωρούνται ένθερμοι υποστηρικτές της. Κι αυτό όχι μόνο από τους αντιπάλους τους. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Κι ακόμη περισσότερο, έτσι πρέπει να έχουν; Δύσκολα ερωτήματα και ακόμη πιο δύσκολες οι απαντήσεις, που απασχολούν το αναρχικό κίνημα ήδη από τις απαρχές του. Σκεφτήκαμε λοιπόν να προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε κάποιες ιδέες αναφορικά μ’ αυτό το πάντοτε επίκαιρο ζήτημα, βασιζόμενοι στη σκέψη και την πρακτική ενός από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της, του Ερίκο Μαλατέστα. Ταυτοχρόνως, παρουσιάζουμε και μερικές σύγχρονες απόψεις που ασχολούνται με την οπτική του Μαλατέστα για τη βία και τη χρήση της από τους επαναστάτες, αλλά και προσπαθούν να τη δουν σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Κι έτσι προκύπτει η ανά χείρας έκδοση, την οποία τιτλοφορήσαμε Περί Αναρχισμού και Βίας, λαμβάνοντας υπόψη τον διαχωρισμό που κάνει ο Μαλατέστα μεταξύ αναρχίας και αναρχισμού, θεωρώντας την πρώτη ως τον σκοπό και τον δεύτερο ως τη μέθοδο, χωρίς να ξεχνά ποτέ την άμεση συνάφεια αυτών των δύο. Τέλος ως επίμετρο υπάρχει ένα κείμενο (και ένα βιογραφικό σημείωμα) του Εμίλ Πουζέ, υπέρμαχου του σαμποτάζ και της άμεσης δράσης στους χώρους της εκμετάλλευσης της εργασίας.