Ο επερχόμενος προσεχής μεσαίωνας - Giorgio Agamben

Σε ένα μέρος του βιβλίου του Sergio Bettini Η τέχνη του τέλους του αρχαίου κόσμου, περιγράφεται ένας κόσμος που είναι δύσκολο να μην τον αναγνωρίσουμε ως παρόμοιο με αυτόν στον οποίο ζούμε. «Τις πολιτικές λειτουργίες έχει αναλάβει μια κρατική γραφειοκρατία· αυτή ενισχύεται και απομονώνεται (θυμίζοντας τις βυζαντινές και μεσαιωνικές αυλές), ενώ οι μάζες απέχουν (το μικρόβιο της λαϊκής ανωνυμίας του Μεσαίωνα)· ωστόσο, εντός του κράτους διαμορφώνονται νέοι κοινωνικοί πυρήνες γύρω από διάφορες μορφές δραστηριότητας (το μικρόβιο των μεσαιωνικών εταιρειών) και οι γαιοκτήμονες, καθιστάμενοι αυταρχικοί, ευνοούν την οργάνωση μεγάλων μοναστηριών και του ίδιου του φεουδαλικού κράτους». Αν η συγκέντρωση των πολιτικών λειτουργιών στα χέρια μιας κρατικής γραφειοκρατίας, η απομόνωσή της από τη λαϊκή βάση και η αυξανόμενη αποχή των μαζών ταιριάζουν απόλυτα στη δική μας ιστορική συνθήκη, αρκεί να φέρουμε στο σήμερα τη συνέχεια των παραπάνω γραμμών, για να αναγνωρίσουμε κι εδώ κάτι το οικείο. Στους μεγάλους γαιοκτήμονες που αναφέρει ο Bettini, αντιστοιχούν σήμερα οικονομικές και κοινωνικές ομάδες που δρουν με έναν τρόπο ολοένα και πιο αυταρχικό, ακολουθώντας μια λογική καθόλα απελευθερωμένη από τα συμφέροντα της συλλογικότητας ενώ στους κοινωνικούς πυρήνες που διαμορφώνονται στο πλαίσιο του κράτους αντιστοιχούν όχι μόνο τα λόμπι που δρουν εντός των κρατικών γραφειοκρατιών, αλλά και η ενσωμάτωση στις κυβερνητικές λειτουργίες ολόκληρων επαγγελματικών κατηγοριών, όπως συνέβη τα τελευταία χρόνια με τους γιατρούς.

Το βιβλίο του Bettini είναι του 1948. Το 1971 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Roberto Vacca Ο επερχόμενος προσεχής μεσαίωνας, στο οποίο ο συγγραφέας προβλέπει μια καταστροφική εξέλιξη των πιο αναπτυγμένων χωρών, που δεν θα είναι πλέον σε θέση να λύσουν προβλήματα τα οποία σχετίζονται με την παραγωγή και τη διανομή της ενέργειας, με τις μεταφορές, την τροφοδοσία του νερού, τη διαχείριση των απορριμμάτων και τη χρήση των πληροφοριών. Αν ο Vacca μπορούσε να γράψει ότι οι αναγγελίες των επικείμενων καταστροφών ήταν εκείνα τα χρόνια τόσες πολλές ώστε να έχουν οδηγήσει στην ύπαρξη μιας πραγματικά «καταστροφολογικής» λογοτεχνίας, σήμερα οι αποκαλυψιακές προβλέψεις, και πιο συγκεκριμένα αυτές που συνδέονται με το κλίμα, έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί.

Αν και οι καταστροφές –όπως εκείνες που προκαλεί η πυρηνική ενέργεια– είναι, αν όχι πιθανές, σαφώς δυνατές –ο υποβιβασμός των συστημάτων στα οποία ζούμε γίνεται αντιληπτός δίχως να παίρνει αναγκαστικά τη μορφή μιας καταστροφής. Η πολιτική  οικονομική και πνευματική κατάρρευση των ευρωπαϊκών χωρών είναι, για παράδειγμα, σήμερα προφανής, αν και θα συνεχίσουν για κάμποσο καιρό να επιβιώνουν. Πώς να σκεφτούμε λοιπόν την άφιξη ενός νέου μεσαίωνα;  Με ποιον τρόπο η πολιτική αποχή που βλέπουμε γύρω μας μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια «λαϊκή ανωνυμία», ικανή να επινοήσει νέες και ανώνυμες μορφές έκφρασης και ζωής; Και με ποιον τρόπο η απομόνωση των κρατικών γραφειοκρατιών και η εξάπλωση των αυταρχικών δυνάμεων μπορεί να προεικονίζει την εμφάνιση φαινομένων παρόμοιων με τα μεγάλα μοναστήρια, στα οποία η έξοδος από την υπάρχουσα κοινωνία παρήγαγε νέες μορφές κοινότητας; Είναι σίγουρο ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ένας αριθμός ατόμων, αρχικά μικρός αλλά συνεχώς αυξανόμενος,  ξέρει να διαβάσει στις νέες πολιτικές μορφές που εμφανίζονται τον οιωνό νέων ή πιο παλιών μορφών ζωής.

28 Απρίλη 2025

 

Υ.Γ. (του Παναγιώτη Καλαμαρά): Την πρωτομαγιά του 2025 στο στέκι «Άνω-Κάτω Πατησίων», με αφορμή τα γενέθλια τριών συντρόφιων, έγινε ένα μεγάλο γλέντι σαφώς καρναβαλίστικου τύπου, με άφθονο φαγητό, ποτό, τραγούδι, χορό, πολιτικά συνθήματα και παιχνίδι. Αν τα κοινωνικά κέντρα παντού στην Ελλάδα υφίστανται σήμερα τη σιδερένια φτέρνα της καταστολής, ο κύριος λόγος είναι ο κίνδυνος που βλέπουν οι κρατούντες σε αυτούς τους αδιαμεσολάβητους χώρους αντίστασης, που ακριβώς προωθούν τη «λαϊκή ανωνυμία» στην οποία αναφέρεται ο Αγκάμπεν. Στο χέρι μας είναι να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε αυτή τη μορφή κοινωνικού ανταγωνισμού, μια από τις τελευταίες ελπίδες ανατροπής της υπάρχουσας, ζοφερής, κατάστασης των πραγμάτων.